علل گرفتگی پا و راه های درمان آن

گرفتگی پا در اثر انقباضات مداوم، دردناک و غیرارادی عضلات پا ایجاد می شود. دلایل مختلفی برای بروز گرفتگی پا وجود دارد. علل شایع گرفتگی پا عبارتند از: فعالیت بدنی، ایستادن طولانی مدت، کم آبی بدن، عوارض جانبی داروها، و شرایط سلامتی. پوشیدن کفش هایی که مناسب نیستند نیز می تواند باعث گرفتگی پا شود.

گرفتگی پا معمولاً با کشش و ماساژ از بین می رود. پوشیدن کفش های حمایتی می تواند به جلوگیری از بروز آنها کمک کند. اگر گرفتگی پا ادامه یافت یا عود کرد، باید به پزشک خود مراجعه کنید.

این مقاله به علل شایع گرفتگی پا و راه های درمان آن می پردازد. شما خواهید آموخت که چه کسانی بیشتر در معرض خطر گرفتگی پا هستند، راه هایی برای جلوگیری از گرفتگی پا، و چگونه تشخیص دهید که گرفتگی پا چیزی جدی است که نیاز به مراقبت پزشکی دارد یا چیزی که می توانید در خانه آن را مدیریت کنید.

گرفتگی پا چه احساسی دارد؟

گرفتگی عضلات پا مانند انقباضات شدید است که معمولاً در قوس پا یا انگشتان پا است که قابل کنترل نیست. گاهی اوقات به این گرفتگی ها «اسب چارلی» می گویند.

انقباضات عضلانی می‌تواند چند ثانیه یا چند دقیقه طول بکشد و باعث سفت شدن شدید عضله، درد، و احساس درد شدید یا عمیق شود. زمانی که انقباضات عضلانی شل می‌شوند، درد بهتر می‌شود.

ماهیچه‌های پا که اغلب گرفتگی می‌کنند، قوس پا و انگشتان پا هستند، اما گرفتگی می‌تواند حتی به عضلات ساق پا نیز برسد.

گرفتگی شبانه

گرفتگی پا در شب (گرفتگی شبانه پا) می تواند باعث ایجاد مشکل در خواب شود.

علل گرفتگی عضلات پا و لگن

دلایل مختلفی برای گرفتگی پا وجود دارد، از جمله فعالیت بدنی، کفش های نامناسب، عدم تعادل الکترولیت ها، شرایط سلامتی و داروها.

کم آبی بدن

گرفتگی عضلات در هر نقطه از بدن ممکن است در صورت کم آبی رخ دهد. اگر قبل، حین و بعد از تمرین آب کافی ننوشید، ممکن است بیشتر دچار گرفتگی پا شوید.

همچنین اگر به دلیل دیگری مانند بیرون بودن در زیر نور آفتاب داغ یا داشتن اسهال دچار کم آبی شده اید، می توانید گرفتگی پا را تجربه کنید.

فعالیت بدنی

ورزش شدید و ایستادن طولانی مدت می تواند باعث خستگی عضلات پا و پا شود. اگر به پاهای خود استراحت کافی ندهید، این می تواند منجر به درد و گرفتگی شود

ممکن است در حین یا درست بعد از ورزش یا ایستادن طولانی مدت دچار گرفتگی پا شوید. حرکات کششی می تواند به جلوگیری از گرفتگی عضلات پا کمک کند.

کفش

کفش هایی که مناسب نیستند یا پشتیبانی نمی کنند، یکی از دلایل رایج درد پا هستند. کفش‌های پاشنه بلند یا کف صاف می‌توانند بر ماهیچه‌هایی که قوس‌های پاهای شما را حمایت می‌کنند استرس و فشار بیاورند و منجر به خستگی عضلانی شوند.

ماهیچه های خسته می توانند باعث گرفتگی پا پس از ایستادن و راه رفتن طولانی مدت شوند، به خصوص اگر کفش شما مناسب نباشد یا حمایت کافی را نداشته باشد.

عدم تعادل الکترولیت

انقباضات عضلانی زمانی اتفاق می‌افتد که فیبرهای عضلانی توسط سلول‌های عصبی تحریک می‌شوند که برای کار کردن به سطوح خاصی از الکترولیت‌ها مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم نیاز دارند.

عدم تعادل الکترولیت ها معمولاً در اثر اسهال، دیالیز و سیروز ایجاد می شود.

مشابه کم آبی بدن، نداشتن تعادل مناسب از این مواد مغذی می تواند منجر به گرفتگی عضلات در پاها و سایر نقاط بدن شود.

اختلالات غدد درون ریز

اختلالات غدد درون ریز بر تعادل هورمون ها در بدن تأثیر می گذارد که مستقیماً بر سطح الکترولیت تأثیر می گذارد و می تواند منجر به عدم تعادل شود.

شرایط عصبی

از آنجایی که اعصاب در ایجاد حرکت عضلات نقش دارند، مشکلات مربوط به اعصاب می تواند منجر به گرفتگی عضلات شود.

شرایط عصبی که می تواند باعث گرفتگی پا شود عبارتند از:

• فشرده سازی ریشه عصبی (ریشه های عصبی طناب نخاعی)
• نوروپاتی (آسیب عصبی)
• بیماری های نورون حرکتی
• مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• دیستونی (اختلال حرکتی که باعث اسپاسم عضلانی غیرارادی می شود)
• بیماری پارکینسون

بیماری عروق محیطی

بیماری عروق محیطی باعث آسیب به رگ‌های خونی می‌شود که اکسیژن را به ماهیچه‌ها می‌رسانند، که عملکرد طبیعی ماهیچه‌ها را تغییر می‌دهد و می‌تواند منجر به گرفتگی پا شود.

بارداری

تورم و گرفتگی در پاها و پاها در دوران بارداری رایج است زیرا بدن سعی می‌کند خود را با تغییرات زیادی از جمله استرس اضافه وزن، تغییر سطح هورمون‌ها و سازگاری‌های مورد نیاز برای حمایت از رشد جنین و آماده‌سازی بدن برای تولد سازگار کند.

عوارض جانبی داروها

برخی از داروها اگر بر سطح هورمون ها و الکترولیت ها تأثیر بگذارند می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث گرفتگی عضلات شوند.

کشش گرفتگی پا

کشش ها درمان اصلی گرفتگی پا هستند.

یک کشش سریع و آسان برای متوقف کردن گرفتگی پا، به سادگی بالا بردن پاشنه پا است به طوری که فقط انگشتان پا و توپ پای شما با زمین تماس داشته باشند.

کشش دیگری برای تسکین گرفتگی پا:

پای خود را خم کنید تا انگشتان پا به سمت بالا باشند.
5 ثانیه نگه دارید.
انگشتان پا را به سمت بیرون بکشید و 5 ثانیه دیگر نگه دارید.
هر روز صبح و قبل از خواب پاهای خود را دراز کنید تا از گرفتگی پا جلوگیری کنید

درمان گرفتگی عضلات پا

هیچ مدرکی برای حمایت از “بهترین” درمان برای گرفتگی پا یا یک راه مطمئن برای جلوگیری از آنها وجود ندارد. با این حال، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید که ممکن است به شما کمک کند:

• تمرینات تقویتی پیشرونده را برای افزایش قدرت پا و مچ پا انجام دهید
• از ایستادن طولانی مدت خودداری کنید
• از کفش های حمایتی استفاده کنید
• عضلات آسیب دیده را ماساژ دهید تا سفتی کاهش یابد
• از گرما درمانی برای بهبود انعطاف پذیری و آرامش عضلانی استفاده کنید
• اگر به سلامت شما کمک می کند و فشار روی قوس پا را کاهش می دهد، وزن خود را کاهش دهید
• هنگام خواب از آتل پا و مچ پا برای کشش عضلات استفاده کنید
• مدیریت بیماری های زمینه ای و هر دارویی که مصرف می کنید

چه زمانی باید به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کرد

شایع ترین علل گرفتگی پا چیزی است که می توانید در خانه آن را مدیریت کنید.

با این حال، اگر آنها اغلب اتفاق می‌افتند یا با تغییرات ساده در سبک زندگی و کشش بهبود نمی‌یابند، می‌توانند نشانه‌ای از یک مشکل اساسی سلامتی باشند که نیاز به درمان دارد.

اگر گرفتگی پا را به عنوان یک عارضه جانبی دارویی دریافت می‌کنید، می‌توانید از ارائه‌دهنده خود بپرسید که آیا امکان تغییر دوز شما یا تغییر به داروی دیگری وجود دارد یا خیر.

خلاصه

گرفتگی پا ناراحت کننده است، اما معمولاً می توان آن را در خانه با کشش، هیدراته ماندن، پوشیدن کفش مناسب و استراحت دادن به پاها از فعالیت کنترل کرد.

اگر اغلب دچار گرفتگی پا می شوید، باید با ارائه دهنده خود صحبت کنید. گاهی اوقات، گرفتگی پا می تواند به یک وضعیت سلامتی یا حتی یک عارضه جانبی یک دارو مربوط باشد.

گرفتگی در پاها یک علامت رایج است که می تواند ناشی از فعالیت بدنی شدید و ایستادن طولانی مدت، به خصوص با کفش های غیرقابل حمایت باشد.

گرفتگی پا معمولاً چیزی برای نگرانی نیست. با این حال، اگر گرفتگی پا به طور مکرر ادامه داشت، باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید زیرا ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد.