ارزیابی قدرت عضلانی

مقاله کامل تقویت ماهیچه با دستگاه فیزیوتراپی ارزیابی قدرت عضلانی معمولاً به عنوان بخشی از ارزیابی عینی بیمار انجام می‌شود و جزء مهمی از معاینه فیزیکی است که می‌تواند اطلاعات مربوط به نقص‌های عصبی را آشکار کند.

برای ارزیابی ضعف استفاده می شود و می تواند در تشخیص ضعف واقعی از عدم تعادل یا استقامت ضعیف موثر باشد..

ممکن است به آن تست حرکتی، درجه بندی قدرت عضلانی، تست دستی عضلات یا هر مترادف دیگری گفته شود.

قدرت عضلانی را می توان با روش های مختلفی ارزیابی کرد – به صورت دستی، عملکردی یا مکانیکی.

قدرت به ترکیبی از عوامل مورفولوژیکی و عصبی از جمله سطح مقطع عضلانی و معماری.

سفتی عضلانی-تندینی، استخدام واحد حرکتی، کدگذاری سرعت، هماهنگ سازی واحد حرکتی و مهار عصبی عضلانی بستگی دارد.

لینک مستقیم فروش انواع دستگاههای فیزیوتراپی خانگی

عملکرد

عملکرد تست قدرت عضلانی ارزیابی شکایت از ضعف است، اغلب زمانی که مشکوک به بیماری عصبی یا عدم تعادل/ضعف عضلانی وجود دارد.

بخش مهمی از ارزیابی در بسیاری از گروه های مشتری از جمله:

• بیماران مبتلا به سکته مغزی، آسیب مغزی، آسیب نخاعی، نوروپاتی، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و بسیاری از مشکلات عصبی دیگر.
• توانبخشی پس از آسیب های ورزشی مانند ترمیم ACL
• پس از شکستگی و تعویض مفصل به عنوان مثال TKR
• مشکلات راه رفتن و تعادل در افراد مسن
  • 

مقیاس آکسفورد

متداول ترین روش پذیرفته شده برای ارزیابی قدرت عضلانی مقیاس آکسفورد (مقیاس تست عضله دستی شورای تحقیقات پزشکی AKA) است.

این روش شامل آزمایش عضلات کلیدی اندام فوقانی و تحتانی در برابر مقاومت معاینه کننده و درجه بندی قدرت بیمار در مقیاس 0 تا 5 است.

1. سوسو زدن حرکت
2. از طریق برد کامل به طور فعال با گرانش تعادل
3. از طریق برد کامل به طور فعال در برابر گرانش
4. از طریق طیف کامل به طور فعال در برابر برخی از مقاومت
5. از طریق طیف کامل به طور فعال در برابر مقاومت قوی

آزمایش عضلات

عضلاتی که معمولاً مورد آزمایش قرار می‌گیرند شامل ابدکتورهای شانه، فلکسورهای آرنج، بازکننده‌های آرنج، بازکننده‌های مچ دست، خم‌کننده‌های انگشت، ماهیچه‌های ذاتی دست، خم‌کننده‌های ران، بازکننده‌های زانو، دورسی فلکسورها، بازکننده‌های بازکننده انگشت شست پا و فلکسورهای کف پا هستند.

این گروه‌های عضلانی معمولاً انتخاب می‌شوند، به طوری که ریشه‌های عصبی مهم نخاعی به‌طور سیستماتیک ارزیابی می‌شوند، به‌عنوان مثال، آزمایش قدرت خم‌کننده‌های آرنج، بازکننده‌های آرنج، بازکننده‌های مچ دست، خم‌کننده‌های انگشت، و اجزای درونی دست، امکان ارزیابی روش‌مند ریشه‌های عصبی C5 تا T1 را فراهم می‌کند.

دینامومتر

استحکام دیستال را می توان به صورت نیمه کمی با یک ارگومتر دست گیر (یا با فشار دادن کاف BP باد شده توسط بیمار) اندازه گیری کرد تا قدرت چنگ زدن ثبت شود. نیاز به تجهیزات تخصصی دارد که معمولاً دینامومتر است.

دینامومتری اندازه گیری دقیق تری از نیرویی است که یک عضله می تواند اعمال کند و می تواند امکان ثبت تفاوت در قدرت در طول زمان را فراهم کند.

نسخه‌های گران‌قیمت مانند نسخه‌های ارزان‌قیمت موجود در جستجوهای اینترنتی وجود دارد.

تست عملکردی

اغلب تصویر بهتری از رابطه بین قدرت و ناتوانی ارائه می دهد. همانطور که بیمار مانورهای مختلفی را انجام می دهد، کاستی ها ذکر شده و تا حد امکان اندازه گیری می شود.

درد میوفاسیال

درد میوفاسیال می‌تواند ناشی از هر یک از ساختارهای درهم پیچیده در میوفاسیا باشد، از جمله اعصاب، ماهیچه‌ها و بافت همبند. بیمارانی که در ساختارهایی مانند تاندون ها یا رباط ها اختلال دارند.

معمولاً بر اساس علائم و با استفاده از آزمایشات استاندارد قابل تشخیص هستند.

با این حال، درد میوفاشیال به راحتی قابل تعریف نیست. افراد ممکن است از درد جهانی که در حال حرکت است شکایت کنند.

بنابراین، هنگامی که بیماران درد و علائمی دارند که به نظر نمی رسد با تشخیص استاندارد مطابقت داشته باشد، ممکن است وقت آن رسیده باشد که به بیرون از جعبه به میوفاسیا نگاه کنیم.

لینک مستقیم فروش انواع دستگاههای فیزیوتراپی خانگی

اهداف

تمرینات قدرتی (همچنین به عنوان ورزش مقاومتی شناخته می شود) با ایجاد کارکرد عضلات در برابر وزنه یا نیرو، قدرت عضلانی را افزایش می دهد. ورزش مقاومتی یک تمرین بی هوازی است.

• اشکال مختلف تمرینات قدرتی شامل استفاده از وزنه های آزاد، دستگاه های وزنه برداری، نوارهای مقاومتی و وزن بدن شماست.
• یک مبتدی باید دو یا سه بار در هفته تمرین کند تا حداکثر سود را به دست آورد.
• مشتری باید قبل از شروع یک برنامه تناسب اندام جدید، یک غربالگری سلامت قبل از شرکت را تکمیل کند و با متخصصان مانند پزشک، فیزیولوژیست ورزشی، فیزیوتراپیست یا متخصص ورزش ثبت شده مشورت کند.
• شرکت کننده باید حداقل 48 ساعت به هر گروه عضلانی استراحت دهد تا قدرت و اندازه خود را به حداکثر برساند.
• تمرینات را تغییر دهید تا به مشتری کمک کنید تا از یک فلات تمرینی عبور کند

نمونه هایی از تمرینات قدرتی

انواع مختلف تمرینات قدرتی عبارتند از:

• وزنه های آزاد – ابزارهای کلاسیک تمرین قدرتی مانند دمبل، هالتر و کتل بل.
• توپ های دارویی یا کیسه های شن – توپ ها یا کیسه های وزن دار.
• دستگاه فیزیوتراپی با فرکانس فارادیک
• ماشین‌های وزن: دستگاه‌هایی که دارای صندلی‌های قابل تنظیم با دسته‌های متصل به وزنه یا هیدرولیک هستند.
• نوارهای مقاومتی – این نوارها هنگام کشش مقاومت ایجاد می کنند. آنها قابل حمل هستند و می توانند با اکثر تمرینات سازگار شوند. باندها در طول یک حرکت مقاومت مداوم ایجاد می کنند.
• تجهیزات تعلیق – ابزار تمرینی که از جاذبه و وزن بدن کاربر برای انجام تمرینات مختلف استفاده می کند.
• وزن بدن – می تواند برای اسکات، فشار و چانه استفاده شود (مناسب، به ویژه در سفر یا محل کار).

طراحی یک برنامه قدرت

توجه به ایمنی و فرم برای کاهش خطر آسیب مهم است.

یک برنامه تمرین قدرتی معمولی مبتدی شامل موارد زیر است:

• گرم کردن بدن قبل از تمرین مقاومتی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری یا پارویی به مدت 5 دقیقه
• با 8 تا 10 تمرین که روی گروه های عضلانی اصلی بدن کار می کند شروع کنید و دو تا سه بار در هفته انجام می شود.
• با یک ست از هر تمرین شروع کنید، که شامل حداقل هشت تکرار (تکرار)، حداکثر دو بار در هفته است.
• به تدریج به دو تا سه ست برای هر تمرین افزایش دهید – شامل هشت تا 12 تکرار، هر روز دوم یا سوم. هنگامی که فرد می تواند به راحتی 12 تکرار از یک تمرین را انجام دهد، بیشتر پیشرفت کنید.