درمان زخم وریدی پا توسط فیزیوتراپی

فیزیوتراپی و فواید آن برای زخم وریدی

درمان زخم وریدی پا توسط فیزیوتراپی در سال‌های اخیر، درمان زخم‌های وریدی با ماساژ و تمرینات ورزشی برای پا زیاد شده است

ا این حال، مگر اینکه درمان با دقت و توجه به جزئیات انجام شود.همیشه تعداد معینی از زخم‌ها وجود خواهند داشت کههبود آنها بیشتر از زمان لازم طول می‌کشد یا در برابر آن مقاوم می‌مانند.

پیشنهاد می‌کنم روش درمان را مورد بحث قرار دهیم تا نکات ظریف‌تری را در نظر داشته باشد.

زخم ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: زخم های ناشی از ناتوانی سافنوس و زخم هایی که ناشی از ناتوانی سوراخ کننده هستند.

شکست در ناتوانی سافنوس معمولاً در اثر ضربه مستقیم ایجاد می شود.

حداقل ادم وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد، و بنابراین، حداقل درگیری بافتی وجود دارد، به طوری که بهبود سریع رخ می دهد و زخم بهبود می یابد، مشروط بر اینکه بیمار یک بانداژ بپوشد و احتیاط های معمول را انجام دهد.

در مورد ناتوانی سوراخ کننده، خرابی معمولاً به دنبال ترومبوز عمیق قبلی با یا بدون نارسایی صافن خود به خود است.

این زخم ها به دلیل ادم متوسط یا شدید ساق پا و در نتیجه آسیب بافتی بیشتر ناشی از فشار پشت وریدی بالا، مدت بیشتری طول می کشد تا بهبود یابند.

چنین زخم‌هایی برای کنترل ادم نیاز به بانداژ محکم‌تر و بالشتک موضعی ویژه دارند.

اولین و مهمترین هدف درمان از بین بردن ادم ساق پا و بهبود بازگشت وریدی است.

دوم تحریک موضعی زخم است.

از بین بردن ادم

کنترل ادم شبانه روز و بهبود مکانیسم در نتیجه بازگشت وریدی بهتر از اندام تحتانی ضروری است.

ارتفاع

برای دستیابی به هر گونه بهبودی ارزشمند در بازگشت وریدی، “پاشنه پا باید بالای قلب باشد.”

از بیمار (به جز در مورد نارسایی شریانی یا نارسایی احتقانی قلب) خواسته می شود که بلوک های چوبی به ارتفاع 8 تا 10 اینچ را زیر انتهای پای تخت قرار دهد.

بالا بردن بالش ها بی تاثیر است زیرا در شب هنگام چرخش بیمار، پا از روی آن غلت می زند.

بالا بردن پاها در صبح و بعدازظهر توصیه می شود (دو دوره یک ساعته با بانداژ مجدد. جابجایی پیشنهاد می شود)

در صورت غیرممکن بودن، قرار دادن پاها به صورت افقی روی صندلی و ورزش در پانسمان هنگام صرف چای و ناهار. استراحت مفید است.

بانداژ حمایتی

یک باند الاستیک کارآمد باید به جای جوراب الاستیک پوشیده شود – این جوراب‌ها نامناسب هستند.

زیرا حمایت کافی در ناحیه مالئولار نمی‌دهند و به راحتی در این ناحیه به هنگام برداشتن و برداشتن پا کشیده می‌شوند.

استفاده نادرست از بانداژ حمایتی یکی از شایع ترین علل تاخیر یا عدم بهبودی در زخم است.

پانسمان باید زمانی پوشیده شود که همیشه پاها وابسته باشند و در شب برداشته شوند.

باید با کشش کافی برای کنترل ادم و با الگوی صحیح برای ایجاد حمایت یکنواخت و محکم در ناحیه مالئولار اعمال شود.

معمولاً حدود نیمی از کشش بانداژ نوع Scott..Curwen در پا، که در زمان رسیدن به سر نازک نی به حدود یک سوم درجه بندی شود.

در مورد ادم متوسط، با تغییرات تنش کمتر یا بیشتر متناسب با شدت ادم کافی است.

ترس از درد یا انسداد گردش خون از دلایل معمول شل بودن بیش از حد پانسمان است، در حالی که سن بالا، اختلال در هوش، عدم تحرک مفصل یا چاقی از علل معمول الگوی نادرست بانداژ است.

اگر بیمار پس از آزمایش معقول نتواند بانداژ را مدیریت کند، فردی که با بیمار زندگی می کند

باید به بیمارستان آورده شود و در مورد استفاده از آن آموزش داده شود.

پدهای فشار موضعی

برای کمک به کنترل استاز موضعی، نواحی واریس شدید و نشت فشار بالا در زیر زانو باید بالشتک شوند.

مناطقی وجود دارد که باید فشار موضعی را بیشتر افزایش داد، یا به دلیل اینکه استاز وریدی مشخص‌تر است یا به دلیل ناهمواری ساق پا.

نواحی معمول روی سوراخ‌های مچ پا، روی واریس های شدید، در نواحی زیر و پشت مالئول‌ها و روی خود زخم است.

هنگامی که اندام بالا می رود، وریدهای سوراخ کننده ناکارآمد اغلب به صورت فرورفتگی های حساس و نرم احساس می شوند.

پدها ممکن است از یک لایه نمد ارتوپدی تشکیل شده باشد که روی آن یک پد از لاستیک اسفنجی قرار داده شده است (با توجه به فشار مورد نیاز) تا فشرده سازی خوبی داشته باشد، اما امکان جذب عرق را فراهم می کند.

به طور کلی، یک پد دایره شکل نورد شده، کنترل بهتر ادم موضعی در ناحیه رترومالئولار را نسبت به پدهای صاف کلیه شکل می دهد.

پد روی زخم باید در شب در محل باقی بماند اما بقیه ممکن است با بانداژ بیرونی برداشته شوند.

استفاده از لاستیک اسفنجی بر روی بالشتک نمدی به عنوان یک وسیله فشار متناوب در حین فعالیت عمل می کند و به نرم شدن و عروقی کردن نواحی سفت شده سفت کمک زیادی می کند:

هنگامی که روی زخم اعمال می شود، به عنوان یک محرک موضعی برای بهبود عمل می کند، جایی که با موفقیت هم لبه های ادماتوز و هم دانه بندی بیش از حد را کنترل می کند.

آماده سازی

به حرکت درآوردن مفاصل محدود و بافت‌های اضافی به‌خصوص در پا و قسمت جلویی ساق ضروری است و هنگامی که با آموزش صحیح راه رفتن دنبال شود، کارایی پمپ ساق پا بهبود می‌یابد.

تنفس عمیق

به طور کلی، این بیماران تنفس کم عمق، سریع و بی اثر هستند و باید به آنها آموزش داد آنها باید از پوشیدن کرست های تنگ که عمق تنفس را محدود می کند، منصرف شوند.

ماساژ تقویت کننده عمیق

ماساژ عمیق موبیلیزه کننده به نواحی سفتی و اسکار، معمولاً در ناحیه گتر، تخلیه و عروقی قسمت را بهبود می بخشد.

پیوند پوست به بستر تمیز زخم در صورتی موفقیت‌آمیزتر خواهد بود که نواحی سفت شده اطراف قبلاً نرم شده باشند.

اگر به بیمار در مورد اهمیت استفاده از بانداژ حمایتی و بالشتک موضعی روی پیوند برای چندین ماه پس از عمل آموزش داده شود.

بسیاری از زخم ها، نه به دلیل عفونت خفیف که اغلب آنها نشان می دهند.

بلکه به این دلیل که کف، لبه ها و پایه زخم با قدرت کافی مورد حمله قرار نمی گیرند، بی حال می مانند.

ماساژ روی زمین از طریق گاز استریل باید تا حدی که قابل تحمل باشد عمیق باشد مگر اینکه خونریزی بیش از حد اتفاق بیفتد – خونریزی خفیف معمولاً مفید است.

لبه هایی که برآمده هستند باید محکم ماساژ داده شوند و صاف شوند، در حالی که پایه زخم به عمیق ترین حرکت نیاز دارد.

درمان زخم وریدی پا توسط فیزیوتراپی